Εμείς οι Θεσσαλονικιές είμαστε μια ιδιαίτερη κατηγορία γυναικών, μια κατηγορία από μόνες μας θα έλεγα. Και δεν το λέω εγώ, που καθότι βέρα Θεσσαλονικιά όσο να πεις δεν είμαι και πολύ αντικειμενική στη θεώρηση μου. Το λένε όλοι οι υπόλοιποι. Και το σημαντικότερο…το λένε όλες οι υπόλοιπες.
Εμείς οι Θεσσαλονικιές που λες έχουμε κάποιες ειδοποιούς διαφορές από τις γυναίκες των άλλων ελληνικών και ουχί μόνο αυτών, πόλεων και θα σου εξηγήσω αμέσως τι ακριβώς εννοώ.
Ντυνόμαστε και το γουστάρουμε
Κάποιοι κακεντρεχείς λένε ότι ντυνόμαστε υπερβολικά. Εγώ θα έλεγα ότι απλά ντυνόμαστε και το γουστάρουμε.
Προσωπικά αν δω μια Θεσσαλονικιά θα καταλάβω αν ντύθηκε για να πάει για καφέ, για ποτό, σε συναυλία, στα μπουζούκια, σε γάμο ή σε βαφτίσια. Εδώ κάθε περίσταση έχει το ντύσιμό της. Δε μπορεί γλυκιά μου να πηγαίνεις για ποτό με τα ίδια ρούχα που πηγαίνεις για καφέ. Δε νοείται! Εσύ τώρα, που δεν έχεις εξασκηθεί στο να βρίσκεις τις διαφορές μπορεί και να μπερδέψεις το look του καφέ με το look του γάμου. Ναι! Έχεις δίκιο. Ενίοτε μοιάζουν αρκετά. Για εσένα! Που δεν έχεις μάθει να τα ξεχωρίζεις.
Βαφόμαστε πολύ
Φήμες! Αν κυκλοφορήσεις στις γειτονιές θα δεις πολλές Θεσσαλονικιές άβαφες. Ποτέ όμως στο Κέντρο.
Η Θεσσαλονικιά η γνήσια δεν υπάρχει περίπτωση να κατέβει Κέντρο άβαφη! Είναι άγραφος κανόνας. Κι αυτό επειδή κέντρο για εμάς σημαίνει μια ώρα δουλειά, δύο ώρες βιτρίνες, εννοείται ένας καφές κάπου στα στενά της Προξένου Κορομηλά, μπορεί κι ένα ποτό. Έσω έτοιμη λέμε εδώ στο Βορά και το εννοούμε.
Δε χρησιμοποιούμε gps
Όταν κατεβαίνω Αθήνα μου φαίνεται πραγματικά περίεργο που όλοι έχουν στο αυτοκίνητο τους ένα γκατζετάκι να στηρίζουν το gps. Εμείς εδώ δεν χρειαζόμαστε gps. Γιατί στη Θεσσαλονίκη, όπου κι αν είσαι το παίρνεις όλο κάτω ευθεία, βρίσκεις θάλασσα και προσανατολίζεσαι. Πολύ πιο εύκολο από το…”κινηθείτε βορειοδυτικά”!
Λέμε παχύ το λάμδα και το ευχαριστιόμαστε
Είναι αλήθεια. Προσωπικά δεν μπορώ να κρύψω ότι είμαι Θεσσαλονικιά. Αρκεί να παραγγείλω ένα φραπέ μέτριο με γάλλλλλα για να καταλάβει κάποιος ότι κατάγομαι από τη νύφη του Θερμαϊκού. Αλλά να σου πω και κάτι; Εμένα με αρέσει το λάμδα μας. Το βρίσκω πολύ αγαπησιάρικο.
Λέμε…”με λες”, “σε λέω” και ξέρουμε ότι αυτό είναι το σωστό
Άλλωστε το έχει πει και ο Μπαμπινιώτης, που όσο να πεις κάτι παραπάνω ξέρει.
«Το όλο θέμα ξεκινά σε παλαιότερες εποχές, με την κατάργηση της δοτικής, οπότε και γεννιέται η ανάγκη να βρεθεί νέα λύση εκεί που μέχρι πρότινος χρησιμοποιούταν η συγκεκριμένη πτώση. Στην Βόρειο Ελλάδα προτιμήθηκε η αιτιατική ενώ στην Νότιο Ελλάδα η γενική….Και οι 2 αυτοί τύποι είναι σωστοί καθώς χρησιμοποιούνται κανονικότητα μέσα στους αιώνες απ τους Έλληνες. Κατά μία άποψη η αιτιατική είναι πιο κοντά στην δοτική οπότε, όσο παράξενο και να ακούγεται, ο βορειοελλαδίτικος τύπος (με λες) θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι πιο δικαιολογημένος. Ο λόγος που σήμερα η σύνταξη με γενική θεωρείται ορθότερη (μου λες) είναι γιατί μέσω των μέσων μαζική ενημέρωσης, έχει καθιερωθεί γενικότερα ο τύπος με την γενική. Το βέβαιο είναι πως έχει περάσει στο υποσυνείδητό μας ως ο ορθός τρόπος αν και αυτό όπως είδαμε δεν στέκει πραγματικά. Παρεμπιπτόντως, δυο από τους λογοτέχνες που έχουν γράψει με τον συγκεκριμένο τρόπο είναι ο Κώστας Καβάφης και ο Αθανάσιος Χριστόπουλος. Ας μην ξεχνάμε το εξής σημαντικό: οι νοτιοελλαδίτες, που εκφράζουν τη δοτική μέσω γενικής λέγοντας «θα σου πω κάτι», «θα της δώσω κάτι», στον πληθυντικό διαπράττουν ακριβώς το «σφάλμα» που καταλογίζουν στα εκ Βορρά αδέλφια τους, και λένε: «θα σας πω κάτι», «θα τους δώσω κάτι». Χρησιμοποιούν δηλαδή αιτιατική! Επομένως, τα βόρεια ιδιώματα είναι πιο συνεπή διότι χρησιμοποιούν αιτιατική και στον ενικό και στον πληθυντικό».
Αγαπάμε πολύ και ερωτευόμαστε με πάθος
Θες η θάλασσα που τη βλέπουμε κάθε μέρα, θες η παραλία, θες η υγρασία, θες ο Βαρδάρης…δεν ξέρω τι φταίει, αλλά εμείς εδώ στη Θεσσαλονίκη αγαπάμε πολύ και με πάθος. Και δεν το λέω εγώ είπαμε. Όλοι οι υπόλοιποι το λένε. Δεν είναι άλλωστε η Θεσσαλονίκη τυχαία η πιο ερωτική πόλη στον κόσμο. Ναι! Στον κόσμο. Είμαστε της υπερβολής είπαμε εμείς.
Δεν τρώμε τρίγωνα Πανοράματος
Ή για να το θέσω καλύτερα τρώμε τρίγωνα Πανοράματος τόσο συχνά όσο κι εσείς οι υπόλοιποι.
Χτενίζουμε ακόμα το μαλλί μας μπούκλα – τύπου κουμπάρα – και δεν ξέρουμε τι θα πει το επιμελώς ατημέλητο
Αφού αν πεις σε κομμώτρια εδώ στη Θεσσαλονίκη ότι θέλεις επιμελώς ατημέλητο χτένισμα, είναι ικανή να σε διώξει από το κομμωτήριο, λέγοντας σου “Εγώ δεν σε στέλνω αχτένιστη στο γάμο”! Μου έχει συμβεί σε λέω!
Βέβαια, έχουμε και δικαιολογία, γιατί με τόση υγρασία εδώ στη Θεσσαλονίκη, ειδικά αυτή την εποχή, όποια καταφέρνει να μην κυκλοφορεί με μαλλί αφάνα από την υγρασία, να ξέρεις έχει ρίξει τόνους λακ.
Φοράμε δωδεκάποντο το πρωί
Και δεν μπορεί να μας πείσει κανείς ότι έχουμε κάνει στυλιστική παρασπονδία. Και δεν μιλάω για καμιά πλατφόρμα. Για γόβα μιλάω και μάλιστα στιλέτο. Δεν με πιστεύεις; Πήγαινε στην Τσιμισκή ή στην περιοχή γύρω από τα δικαστήρια στις 8 το πρωί και θα καταλάβεις τι εννοώ.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Σ’ αυτή την πόλη…όλα τα Αφού μαζί! #θεσσαλονικη #αγαπαω #αφου #καλντεριμια #inlove
Δεν πρόκειται να πούμε ποτέ την όζα…μανό
Ούτε το κάτω…χάμω.
Αλλά έχουμε δικές μας λέξεις
Δεν ξέρω πως λέτε εσείς το…μου είπε ότι με αγαπάει, αλλά πίσω από τα λόγια του διέκρινα ότι δεν το πολυεννοούσε αυτό που έλεγε…αλλά εμείς το λέμε “Μου είπε ντεμέκ ότι με αγαπάει”. Και συνεννοούμαστε!
Δεν τρώμε brunch
Τρώμε μπουγάτσα. Γύρω στις 10 το πρωί, με μπόλικη άχνη και κανέλα, τόση που λερώνεται όλο το outfit. Μπουγάτσα από αυτήν την κομμένη σε κομματάκια, που σερβίρεται σε πιάτο και την απολαμβάνεις φύλλο φύλλο με όλες τις τιμές και όχι την μονοκόμματη που την τρως στο πόδι.
Και τέλος…
Μας αρέσει να μας αγαπάτε
Πολύ. Και δεν έχει γιατί. Έχει χαλαρά αφού!
(Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του άρθρου και των φωτογραφιών χωρίς άδεια)
Η σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα!
One Comment
Αυτό με τα ρούχα το βίωσα σε εξαντλητικό βαθμό. Μαζί με τα λούσα σας έρχεται και η ζήλεια για τα ρούχα της αλληνής που κάθεται στο διπλανό τραπέζι. Πολύ σφαγή για το πόσο κάνει τι και ποια το αγόρασε πρώτη. Οι Αθηναίες απλώς δεν πέφτουν σε αυτό το επίπεδο, οι κοπελιές έχουν γούστα αριστερά και αναρχικά, εξ ου και άνετες φουστάνες και τα κοσμήματα από τη μύτη μέχρι τον αστράγαλο. Οι Κρητκές πάλι μένουν ως συνήθως άναυδες. Θα έλεγα ότι είμαστε κάπου στη μέση, τα ρούχα είναι μάλλον της δουλειας, έχουν σκοπό και τα μαλλιά δεν είναι για πολλά λιβανισματα αλλιως καραφλιαζεις. Εξαίρεση αποτελούν οι Χανιόλες…