Για μια κούφια μελιτζάνα…για μια Ευρώπη…
Κοιτάω έξω από το παράθυρο και αναπνέω και πάλι το μποστάνι μου. Αυτή την εποχή η φύση γιορτάζει! Το πράσινο φτάνει μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι μου, ενώ οι καρποί πασχίζουν ζουμεροί να κρατηθούν σκαρφαλωμένοι στα κοτσάνια τους. Οι μυρωδιές, οι ήχοι του μεσημεριού, η ομορφιά – αυτή η απίστευτη ομορφιά που γεμίζει το μυαλό μου τόσο, που σχεδόν το ζαλίζει – όλα μαρτυρούν μια ηρεμία, μία τάξη. Κλείνω τα μάτια μου και θαρρώ πως όλα βρίσκονται στη θέση τους, τακτοποιημένα και όμορφα.
Κι όμως, δεν είναι. Τίποτα δεν είναι στη θέση του. Όλα είναι άνω κάτω. Εγώ, το παιδί της γενιάς που έζησε και συνεχίζει να ζει το πολύ και το λίγο στην υπερβολή του, έχω σηκωθεί στον πίνακα, την ώρα που μια ολόκληρη τάξη συνομηλίκων μου με δείχνει με το δάχτυλο, χλευάζοντας με την ώρα που ο δάσκαλος μου φωνάζει μέσα στο κεφάλι μου πως δεν έμαθα το μάθημα μου. Κι εγώ μάταια προσπαθώ να δικαιολογηθώ και να τους εξηγήσω πως το μάθημα στο οποίο “πιάστηκα” αδιάβαστη δεν υπήρχε στα δικά μου τα βιβλία.
“Δεν μπορεί κύριε δάσκαλε που μου κουνάς το δάχτυλο, να μου έχεις δώσει να διαβάζω πρακτική αριθμητική και μετά να μου ζητάς να εφαρμόσω το Θεώρημα του Euler.”
“Μην ξεχνάς άλλωστε πως εσύ ο ίδιος με άφησες για πολλά χρόνια στην ίδια τάξη προσπαθώντας να μου αποδείξεις πως εσύ είσαι ο δάσκαλος ο Εκλεκτός. Και μη γελιέσαι. Όχι, δεν έχει περάσει και τόσος καιρός από τότε. Δε μου αρέσει καθόλου να γίνομαι γραφική, αλλά όπως και να το κάνουμε εγώ έχω ολοζώντανες τις μνήμες από τις αφηγήσεις του παππού μου που πλήρωσε με μια ολόκληρη ταλαιπωρημένη ζωή τις δικές σου λάθος, εγκληματικές πολιτικές. Αυτός και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι.”
“Θα μου πεις οι λαοί δε φταίνε σε τίποτα μπλα, μπλα, μπλα!!!!! Όταν όμως μοιράζεις συγχωροχάρτια στον εαυτό σου κράτα και κανένα για τους άλλους λαούς.“
Νιώθω θυμό. Αισθάνομαι την ανάσα μου να γίνεται πιο γρήγορη και ένα πράγμα να με γεμίζει από τα μέσα μου, ένα φούντωμα άλλο πράγμα. Ναι. Είναι θυμός, το καταλαβαίνω! Θυμώνω με εμένα και με εσένα; Όχι. Θυμώνω με Αυτούς. Για πρώτη φορά στη ζωή μου θυμώνω με Αυτούς!!
Αν με γνωρίσεις θα καταλάβεις πως είμαι από τους πιο αισιόδοξους ανθρώπους. Είμαι σχεδόν αναίσθητη σε ότι αφορά το χρήμα. Το μάρκετινγκ θα είχε αποτύχει παταγωδώς αν είχε ανθρώπους σαν εμένα για πελάτες. Μπορώ να φοράω το ίδιο παντελόνι 10 χρόνια και να μην αγοράσω ούτε ένα περιττό καταναλωτικό αγαθό για μήνες. Δεν το κάνω πάντα, αλλά το κάνω. Δεν το κάνω επειδή δεν μπορώ να το αγοράσω, αλλά επειδή πολλές φορές δεν με ενδιαφέρει. Όχι πως δεν μου αρέσει, αλλά συνήθως ενδιαφέρομαι για άλλα πράγματα.
Και παρόλα αυτά θυμώνω. Όχι…όχι…δε θυμώνω…εξοργίζομαι!!! Καταλαβαίνω σιγά σιγά και με το δύσκολο τρόπο πως όλη αυτή η περιπέτεια την οποία ζούμε ως Έλληνες είναι ένα παιχνίδι που παίζουν Αυτοί. Με κατηγόρησα κι εμένα κι εσένα για πολλά χρόνια για την απληστία μας. Αλλά τελικά αυτό είναι κάτι άλλο, κάτι πέρα από εμένα και από εσένα. Είναι προδοσία! Η Ευρώπη και όλα αυτά που ευαγγελίστηκαν τόσα χρόνια οι Ευρωπαίοι της κατάντησαν μια τεράστια γυαλιστερή μεταλλαγμένη μελιτζάνα. Ναι, καλά διάβασες. Μια μελιτζάνα. Που μας τη φόρτωσαν με ψέμματα για να την κάνουν μεγάλη και τρανή και τώρα που την χρυσοπληρώσαμε καταλάβαμε ότι είναι ψεύτικη. Κούφια! Και έχει σκάσει ποτέ στα χέρια σου κούφια μελιτζάνα την ώρα που την ψήνεις; Πραγματικά δεν έχεις χειρότερο!
Ρίχνω το βλέμμα στο μποστάνι μου. Βλέπω τις δικές μου τσακώνικες μελιτζάνες, αθώες και όμορφες με τον δικό τους απλό τρόπο, δίπλα στα κολοκυθάκια μου, να γειτονεύουν σε μια αρμονική συνύπαρξη με τον βασιλικό μου. Ηρεμία…
Υ.Γ 1: Η μελιτζάνα στην Βοτανολογία ταξινομείται ως μούρο, ενώ ανήκει στην ίδια οικογένεια με την ντομάτα, την πατάτα και την πιπεριά. Στενοί συγγενείς της είναι ο καπνός και η κόκα, ενώ περιέχει τη μεγαλύτερη ποσότητα νικοτίνης που συναντάται σε φυτό που τρώμε. Απαιτεί πολύ νερό και φροντίδα. Όχι ψέμματα!
Υ.Γ 2: Οι φλάσκες μελιτζάνες που συνήθως καταναλώνουμε είναι υβρίδια, ενώ οι μόνες παραδοσιακές ποικιλίες είναι η τσακώνικη μελιτζάνα και η άσπρη μελιτζάνα Σαντορίνης, τις οποίες φυσικά προτιμάμε γιατί είναι πιο εύγευστες και θρεπτικές. Βλέπεις, το αληθινό είναι πάντα καλύτερο!
Υ.Γ 3: Στο ρόλο των “Αυτών” – οι πολιτικοί, εγχώριοι και ξένοι, οι εξυπηρετούντες τα συμφέροντα των Άλλων, των Μεγάλων.
Η σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα!
Σας περιμένουμε και στην κλειστή ομάδα μας “Δεν είμαι τέλεια μαμά” για να γίνουμε μια όμορφη παρέα
