Ο φίλος μου ο Λευτεράκης

child abuse

Ο φίλος μου ο Λευτεράκης

Ο Λευτεράκης ήταν ένα μελαχρινό, ψιλόλιγνο αγόρι, με κοντά μαλλιά και περίεργο περπάτημα. Δεν ήταν ακριβώς φίλος μου. Ο Λευτεράκης δεν είχε φίλους. Παίζαμε κάθε μέρα μαζί με όλα τα παιδιά της γειτονιάς – καμιά 20αριά κουτσούβελα – κυνηγητό, κρυφτό, μήλα και ότι άλλο μπορούσε να σκαρφιστεί το ατίθασο μυαλό μας. Όχι όπως τώρα που οι γειτονιές της Θεσσαλονίκης άδειασαν από παιδιά και γέμισαν αυτοκίνητα. Ήμασταν λοιπόν κάθε μέρα μαζί με τον Λευτεράκη. Αλλά όχι φίλοι.

Ο Λευτεράκης έμενε μαζί με τους γονείς του και τα δύο μικρότερα αδέρφια του στην πολυκατοικία μας. Το διαμέρισμά τους ήταν ακριβώς πάνω από το δικό μας. Ένας τοίχος μας χώριζε και ακουγότανε όλα. Όλα…

Θυμάμαι σαν τώρα τον πατέρα του, ψηλό, επιβλητικό, με ένα μουστάκι να κρύβει τα αγέλαστα χείλη του. Φορούσε ψηλοκάβαλα παντελόνια που τα συγκρατούσε εξωφρενικά ψηλά μία ζώνη.

Η μαμά του μια μικρόσωμη, ήσυχη γυναικούλα. Στόμα είχε και μιλιά δεν είχε. Δεν μιλούσε ποτέ.

Ο Λευτεράκης δεν είχε φίλους. Ήταν ένα παιδί απόμακρο, λιγομίλητο, σχεδόν αντικοινωνικό. Όταν παίζαμε όμως, μεταμορφωνότανε και λες και τα πόδια του έβγαζαν φτερά. Έτρεχε σα σφεντόνα, άγαρμπα, απρόσεκτα. Νόμιζες πως τα πόδια του χτυπούσαν το κεφάλι του σε κάθε δρασκελιά. Συμμετείχε στο παιχνίδι, διεκδικούσε, αγωνιζόταν. Αλλά μόλις το παιχνίδι τελείωνε, φορούσε τη μάσκα του και έφευγε ήσυχα όπως ήσυχα ερχότανε.

Θυμάμαι ακόμα τον ήχο αυτής της ζώνης που χτυπούσε πάνω στο παιδικό κορμάκι του Λευτεράκη. Θυμάμαι τις φωνές, τα κλάματα, τα παρακαλετά:

«Μπαμπάκα μου δε θα το ξανακάνω»

Ο Λευτεράκης υποσχότανε στο μπαμπά του πως δε θα ξανακάνει λάθος στα μαθηματικά, τη γλώσσα και την ιστορία. Ο μπαμπάς του Λευτεράκη τον βοηθούσε κάθε απόγευμα στα μαθήματα του σχολείου. Ο ίδιος ήταν τραπεζικός υπάλληλος -εκείνη την εποχή- και φαντάζομαι πως ανάλογα όνειρα είχε και για τον μεγάλο του γιο. Κι έτσι τον «βοηθούσε». Όμως ο Λευτεράκης μάλλον αδυνατούσε να κάνει πραγματικότητα τα όνειρα του μπαμπά του.

Θυμάμαι την αστυνομία να πηγαινοέρχεται στο σπίτι τους και μετά ησυχία για δυο-τρεις μέρες. Και μετά πάλι η ζώνη, πάλι κλάματα, πάλι παρακαλετά. Το ξύλο το έτρωγε μόνο ο Λευτεράκης και η μαμά του. Όχι τα μικρότερα αδέρφια του. Ακόμα δεν έχω καταλάβει το γιατί.

Τα χρόνια πέρασαν κι εμείς μετακομίσαμε σε άλλη γειτονιά. Έχω να δω τον Λευτεράκη από τότε. Τώρα που έγινα μάνα όμως τον σκέφτομαι που και που. Σκέφτομαι την παιδική του την ψυχούλα και αναλογίζομαι τι κρύβει μέσα της.

Παντρεύτηκε άραγε;

Έκανε παιδιά;

Τα αγαπάει;

Φοράει κι αυτός ζώνη;

Κι ακόμη απορώ. Απορώ πώς δεν μπόρεσε μια ολόκληρη κοινωνία να πάρει τη ζώνη από τον μπαμπά του Λευτεράκη ή να πάρει τον Λευτεράκη από τα χέρια του μπαμπά του.

Αχ! Να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω! Δε θα άφηνα το φίλο μου τον Λευτεράκη να φάει ξύλο ούτε μία φορά.

Ως παιδί έχω γνωρίσει κι άλλους σαν τον φίλο μου τον Λευτεράκη. Σήμερα δεν ξέρω κανέναν.

Αναρωτιέμαι αν τώρα υπάρχουν εκεί έξω παιδιά σαν τον Λευτεράκη και μπαμπάδες σαν αυτόν του Λευτεράκη. Θέλω να πιστεύω πως δεν υπάρχουν, όμως φοβάμαι πως έχουν μάθει απλά να κρύβονται καλύτερα.

Αν ξέρεις έστω και ένα παιδί σαν τον φίλο μου τον Λευτεράκη μην επιτρέψεις να φάει ξύλο ούτε μία φορά. Κάντο για μένα – για να νιώσω λιγότερες τύψεις – ή καλύτερα κάντο για τον φίλο μου τον Λευτεράκη…

Για κάθε Λευτεράκη…

 

Επικοινώνησε στην εθνική γραμμή SOS 1056 24 ώρες τη μέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα, δωρεάν από καρτοτηλέφωνα και κινητά. Θα σου απαντήσει κάποιος ψυχολόγος ή κοινωνικός λειτουργός και η συνομιλία σας είναι απόρρητη και ΔΕΝ καταγράφεται.

(Για ευνόητους λόγους έχω αλλάξει το όνομα του φίλου μου…άλλωστε δεν είναι αυτό που έχει σημασία)

(Photo by: Katerina Striaka)

(Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του άρθρου χωρίς άδεια)

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα 🙂

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

RECENT POSTS
FOLLOW ME ON

You May Also Like