Τα παιδιά ζητούν την αγάπη με τους πιο περίεργους τρόπους

Τα παιδιά ζητούν την αγάπη με τους πιο περίεργους τρόπους

Τα παιδιά μπορεί να ζητούν την αγάπη με τους πιο περίεργους τρόπους

Πριν πολλά χρόνια, μου είχε πει η μητέρα μου ότι όταν ήταν μικρή έκανε επίτηδες ζαβολιές μέσα στο σπίτι. Μου το μετέφρασε ως μια ανάγκη για επιπλέον προσοχή και αγάπη από τους γονείς της.

Μα μου φαινόταν πολύ περίεργο αυτό και δεν μπορούσα να το καταλάβω. Οι γονείς της ήταν πάντα πολύ στοργικοί και δεν είχα ιδέα ότι είχε ανάγκη να κάνει κάτι τέτοιο για να το ζητήσει.

Και τώρα, τόσα χρόνια μετά και ως μαμά και εγώ η ίδια, έρχομαι αντιμέτωπη με τη διαπίστωση της μαμάς μου. Τα παιδιά μπορεί να ζητούν την αγάπη με τους πιο περίεργους και καθόλου αγαπησιάρικους τρόπους.

Θυμήσου. Έχεις αισθανθεί ποτέ ότι το παιδί σου λαχταράει την προσοχή σου αλλά το δείχνει με έναν «άσχημο» τρόπο; Έχεις αναρωτηθεί ποτέ «Γιατί το κάνει τώρα αυτό;», «Γιατί πρέπει να πέφτει κάτω και να κλαίει;», «Γιατί πρέπει να υπάρχει θυμός και κλαψούρισμα;».

Γιατί άραγε τα παιδιά φέρονται έτσι;

Γιατί είναι παιδιά. Είναι μόλις λίγα χρόνια σε αυτή τη ζωή και εμείς περιμένουμε να φέρονται όπως και εμείς. Σαν ενήλικες. Όμως είναι δική μας δουλειά να τα κατευθύνουμε για τη διαχείριση των συναισθημάτων τους.

Σκέψου ότι τις περισσότερες φορές περιμένουμε από αυτά να είναι υπάκουα, να κάνουν το σωστό, να είναι «καλά» παιδιά, να ξέρουν πώς να συμπεριφέρονται, να ξέρουν πώς να αντιδρούν. Στη μαμά, στον μπαμπά, στη δασκάλα, στους φίλους. Να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους στο σχολείο, στις δραστηριότητες, να έχουν όρια, να πηγαίνουν στην ώρα τους για ύπνο.

Και εντάξει θα μου πεις. Έτσι πρέπει να είναι. Όμως μήπως το λάθος βρίσκεται στη λέξη «περιμένουμε»;

Μήπως κάποιες φορές είναι πολύ όλο αυτό για ένα μικρό παιδί; Μήπως τα παιδιά ξεσπούν σε όλο αυτό το «περιμένουμε» στο άτομο που νιώθουν περισσότερη ασφάλεια μαζί του; Σε εμάς δηλαδή; Μήπως είναι απολύτως εντάξει να το κάνουν για να μην κρατούν το συναίσθημα μέσα τους και τα καταπιεί το ίδιο το συναίσθημα;

Γίνε το ασφαλές μέρος τους

Η κλινική ψυχολόγος Dr. Laura Markham εξηγεί πολύ ωραία τι μπορούμε να κάνουμε για να γίνουμε το ασφαλές μέρος των παιδιών όταν ζητούν την αγάπη μας.

Έχει πέσει ο πύργος με τα τουβλάκια του. Αυτό προκαλεί στο παιδί σου θυμό και κλάμα. Φωνές και κατάρρευση. Η πρώτη μας σκέψη σαν γονείς μπορεί να είναι «Αν είναι δυνατόν να κάνει έτσι για τα τουβλάκια του!».

Μπορεί να του πούμε «Καλά τώρα και γι αυτό θα κάνεις έτσι; Να το ξαναστήσεις. Σιγά το πράγμα!». Το πιθανότερο είναι μια τέτοια δήλωση να φέρει μεγαλύτερες συγκρούσεις, δεν υπάρχει καμία σύνδεση με τον άνθρωπο που του εμπιστεύθηκε την αναστάτωση του. Έχει απέναντί του έναν άνθρωπο που δεν το καταλαβαίνει.

Τα παιδιά ζητούν την αγάπη με τους πιο περίεργους τρόπους

Ας το σκεφτούμε λίγο καλύτερα.

Αν αντί για αυτό του πούμε «Πω πω, έπεσε ο πύργος με τα τουβλάκια σου και αυτό σε αναστάτωσε ε;», αλλάζει όλο το σκηνικό. «Είσαι τόσο θυμωμένος που χάλασε το παιχνίδι σου, έτσι δεν είναι;» Το παιδί έχει απέναντί του έναν άνθρωπο που χρησιμοποιεί λέξεις που δείχνει ότι καταλαβαίνει την αναστάτωση του. Δεν είναι αναίτια.

Αν συνεχιστεί με μια αποδοχή των συναισθημάτων του όπως: «Είναι εντάξει, όλοι αναστατώνονται/ κλαίνε/ θυμώνουν/ αισθάνονται πολύ λυπημένοι κάποιες φορές. Είμαι εδώ για σένα.» Τότε θα έχουμε μια διαφορετική αντιμετώπιση.

Είναι σημαντικό σε αυτές τις περιπτώσεις να μένουμε συνδεδεμένοι με τα παιδιά. Το να τα κρατήσουμε από το χέρι ή να τα αγκαλιάσουμε βοηθάει στη σύνδεση.

Ποτέ όμως χωρίς τη θέληση τους ή αν ακόμη είναι στο στάδιο της έντονης άρνησης!

Μπορεί η απάντηση να είναι «Φύγε από εδώ! Δε σε θέλω!»

Τότε

«Σε ακούω να λες ότι θέλεις να φύγω και έτσι θα κάνω λίγο πίσω να σου αφήσω χώρο. Δε θα σε αφήσω μόνο με αυτά τα μεγάλα συναισθήματα. Θα είμαι εδώ κοντά σου σε περίπτωση που θελήσεις μια αγκαλιά.»

Με ήρεμη φωνή μπορούμε να πούμε: «Είσαι ασφαλής. Είμαι εδώ για εσένα». Είναι ακριβώς αυτό που ζητούν να ακούσουν.

Ξέρω, είναι δύσκολη η μετάβαση από το «Πήγαινε στο δωμάτιο σου να ηρεμήσεις και να βγεις μόνο όταν θα μάθεις να συμπεριφέρεσαι.».

Ωστόσο, είναι η καλύτερη επένδυση. Γιατί μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και προσπαθούμε να τα διδάξουμε, να είναι φροντιστικοί, υπεύθυνοι, ανεξάρτητοι ενήλικες. Σκεφτείτε το σαν να τους ζητάτε να σας βοηθήσουν να βρείτε τη λύση, έτσι ώστε να μπορέσετε να τα βοηθήσετε.

Λίζα

(Κοινοποιήστε αυτό το άρθρο. Όμως δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια)

Βρείτε μας στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

RECENT POSTS
FOLLOW ME ON

You May Also Like