“Ποιος έγραψε την «Ιθάκη» – Σιγή…” – Τι μαθαίνουμε στα παιδιά μας;
Με το κείμενο του παιδίατρου κ. Γιώργου Χαρίτου είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνήσεις.
Όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ και πολλά χρόνια και συμβαίνουν τώρα ακόμη περισσότερο. Μου θύμισε μάλιστα το κείμενο “Πώς δεν εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας” που εξηγεί με παρόμοιο τρόπο το παράδοξο της εποχής μας.
Το παράδοξο της εποχής μας… Τι μαθαίνουμε στα παιδιά τελικά; Τι μαθαίνουμε στα παιδιά μας;
Διαβάστε το κείμενο του κ. Χαρίτου
ΠΕΡΙ «ΣΠΟΡΑΣ»
Μέσα στην θάλασσα από μωρά, που και που μπαίνει στο ιατρείο και από κανένας έφηβος. 14-15-16 χρόνων.
Πες μου κανένα βιβλίο του Παπαδιαμάντη. Εεε, απαντάει, και δεν θυμάμαι τώρα κύριε Γιώργο.
Ο επόμενος : Ποιος έγραψε την «Ιθάκη» = Σιγή.
Δύο Έλληνες ζωγράφους; Σιγή.
Τα ίδια και στο δικό μας σπίτι. Τι είχες τελευταία ώρα, λέω στον γιο μου. Τίποτα, μου απαντάει, καλλιτεχνικά. Βλέπαμε και στο ERTflix την συναυλία του Θεοδωράκη από το Καλλιμάρμαρο. Η μεγάλη στο Γυμνάσιο, δεν ήξερε ούτε ένα τραγούδι. «Ένα το χελιδόνι»; της κάνω. Ποιος το λέει αυτό, μου λέει. Ο Μπιθικώτσης απαντάω, βάζει τα γέλια και λέει
«Μπιθικώτσης; Χαχα και τι σόι όνομα είναι αυτό…»
Ναι, μα τα παιδιά είναι απασχολημένα σου λέει.
Πάει Αγγλικά και Γαλλικά και πήρε το λόουερ με μπι. Και κάνει κάτι ψαγμένα εξωσχολικά και ότι αυτά είναι skills εν γένει και με τον Καβάφη για βιογραφικό δουλειά δεν βρίσκεις. Και τρέχουμε τα παιδιά μας από το πρωί ως το βράδυ κι αν μια μέρα θέλει ο Θεός θα τα φτιάξουμε γιατρούς.
Θα μάθουν πράγματα πολλά, ποιες ορμόνες βγάζει το πάγκρεας και ότι το σύστημα ρενίνης-αγγειοτενσίνης για την υπέρταση είναι μείζονος σημασίας, βεβαίως. Και πάνω από όλα, θα πιάσουν την καλή και θα μπορούν να «ζουν σαν άνθρωποι». Με πρώτο τραπέζι στον Αργυρό τι τον θες τον Βάρναλη ή μήπως η Φουρέιρα θα πει την Ρωμιοσύνη και δεν θα ξέρουμε τους στίχους;
Μα ο άνθρωπος δεν είναι τα λεφτά, ούτε ακόμη και τα πανεπιστήμια.
Υπάρχει και κάτι βαθύτερο, η τέχνη και όχι μόνο, το συναίσθημα αυτού του λαού, η ιστορία, οι θύμησες, μια γραμμή που ενώνει γενιές διαφορετικές και ετερόκλητες αλλά στον πυρήνα τους ριζικά ίδιες.
Και όλο το πρόβλημα από την βάση ξεκινάει, τουτέστιν την εκπαίδευση. Τι σημαίνει έχουμε «κείμενα», μουσική και καλλιτεχνικά; Όσο τα μαθήματα αυτά αντιμετωπίζονται ως «δευτερεύοντα», αυτούς τους ανθρώπους θα βγάζουμε. «Μορφωμένους» αμόρφωτους, κοινώς.
Ούτε και η οικογένεια βοηθά όμως.
Είτε γιατί δεν έχει το υπόβαθρο, είτε γιατί δεν υπάρχει ο ελεύθερος χρόνος. Αυτό που μας περισσεύει είναι για να «διαβάσουμε» τα παιδιά, την ύλη του σχολείου δηλαδή. Για τα περαιτέρω, ουδέν. Τέτοιος είμαι κι εγώ. Ο αναμάρτητος να μου ρίξει την πέτρα.
Ποτέ δεν είναι αργά να στραφούμε λιγάκι προς την τέχνη. Δεν είναι «κουλτουριάρικο», ανάγκη είναι. Ίσως εκεί να βρούμε κάποιες απαντήσεις από τις πολλές που μας λείπουν, αν όχι, τότε την ισορροπία στην ζωή μας τουλάχιστον.
Βάλτε για τα παιδιά ένα στόχο ρεαλιστικό. Μια ταινία την εβδομάδα, ένα βιβλίο κάθε δύο μήνες, ένα μουσείο ή μια έκθεση τέχνης δύο φορές το χρόνο.
Γίνεται, να το ξέρετε. Το αποτέλεσμα θα το θερίσετε αργότερα. Τώρα σπείρετε. Και το ζήτημα δεν είναι επιφανειακό.
Δεν είναι να ξέρουν “Ποιος έγραψε την Ιθάκη”. Αλλά τι μαθαίνουμε στα παιδιά μας.
Και φυσικά έχει ενδιαφέρον να μάθουμε τελικά Πώς ΔΕΝ εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας.
Γιατί δεν το καταλαβαίνουμε στην πραγματικότητα. Ακολουθεί απόσπασμα από το εξαιρετικό άρθρο.
«Περπατώντας στο βουνό στις διακοπές μου βρέθηκα μπροστά σε έναν άνθρωπο που παραλίγο να αφήσει την τελευταία του πνοή στο μονοπάτι του Βίκου. Δεν ήταν μεγάλος σε ηλικία -καμιά 70αριά- αλλά ζεστάθηκε υπερβολικά από την απότομη ανάβαση καλοκαιριάτικα ,σταμάτησε ξέπνοος και έχασε τις αισθήσεις του. Κανείς από τους συνοδοιπόρους του δεν ήξερε πώς να αντιδράσει – ευτυχώς από το σημείο πέρναγε ένας αθλητής που ήξερε από πρώτες βοήθειες και τον συνέφερε…
Λίζα
Είναι ωραίο να μοιραζόμαστε. Κοινοποίησε αυτό το άρθρο για να το διαβάσουν και άλλοι γονείς. Όμως ΔΕΝ επιτρέπεται η αντιγραφή του χωρίς άδεια ©
Ακολουθήστε μας αν θέλετε επίσης και στις σελίδες μας στο facebook και στο Instagram!
